بررسی پیوستگی بین ورقه های frp و بتن

یکی از مهمترین مسائل مورد بحث در جامعه مهندسی، مقاوم سازی سازه های بتن مسلح است. تیر از مهمترین اعضای سازه های بتن آرمه است که به دلایل مختلفی از قبیل ایجاد ترک، خوردگی آرماتورهای ناحیه کششی تیر، خیز زیاد و عدم اجرای اصولی سازه در زمان ساخت، تغییر کاربری سازه و عدم تطابق با مقررات و آیین نامه های جدید، نیاز به مقاوم سازی دارد. در گذشته برای مقاوم سازی تیرها از روش هایی همچون زره پوش بتنی و فولادی استفاده می شد. با گسترش روز افزون تکنولوژی و نیاز به استفاده از مصالح جدید امروزه مواد frp کاربرد بیشتری در صنعت ساختمان پیدا کرده است. استفاده درست و اصولی از این مواد، مستلزم شناخت ویژگی ها و مسایل مرتبط با آنهاست. از مهمترین مسایل مطرح در این زمینه، پیوستگی ورقه های frp با تیر های بتنی و افزایش ظرفیت باربری تیر است. عدم پیوستگی مناسب بین تیر و ورقه های frp باعث عملکرد نامطلوب تیر می شود. در این پایان نامه عوامل و متغیر های تاثیر گذار بر پیوستگی و افزایش ظرفیت باربری تیرها مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور یک نمونه مبنا با ابعاد 4400×500×400 میلیمتر، تحت جابجایی 2 میلیمتر در وسط دهانه مورد تحلیل قرار گرفته و سپس این نمونه با دوازده چیدمان مختلف ورقه های frp در سه لایه و با حجم های ثابت در هر نمونه تقویت می شود. متغیرهای دخیل در تحلیل ها شامل طول، عرض، ضخامت و جنس ورقه های frp می باشد. پس از تحلیل منحنی بار تغییر مکان هر نمونه از نرم افزار استخراج گردیده است. با مقایسه نمونه ها، نمونه c3 که با ورقه هایی به عرض و ضخامت 250 و 0.2 میلی متر و طول های 3600، 3200 و 2800 ( به ترتیب 90، 80 و 70 درصد طول خالص تیر( بیشترین ظرفیت باربری را در تیر مقاوم سازی ایجاد می کند و به عنوان بهترین چیدمان در بین چیدمان های موجود که دارای ماکزیمم ظرفیت باربری و پیوستگی بین بتن و ورقه ها می باشد، انتخاب شده است.